Zamanın tanıkları: Antikalar

Çok küçüktüm.

Hemen her Pazar, yalnız yaşayan ananemin evine giderdik, ev sanki başka bir zamandan fırlamış gibiydi: eski ceviz konsol, ferforje bir yatak, çok eski zamandan kalan antika bir masa saati, el dokuması halılar (kendisi dokumuş)..sonra su hep bir lokumluk türünden bir tabağın içerisinde, dantelle birlikte servis edilirdi, küçük, çok eski bir karafı vardı..

Sonra birgün ananemi kaybettik..

Evi boşaltılırken eşyaların büyük bir bölümü dağıtıldı, ihtiyacı olanlara verildi.

O ceviz konsol hala küçük ağabeyimin Çeşme'deki evinde, halılar da aynı şekilde...bir bölüm eşya da annemde..

O lokumluklar, karaflar ve diğer eşyalar ne oldu, bilmiyorum, hatırlamıyorum..

Bu benim eski eşyalarla ilk temasımdı, sonrasında ilginçtir, hayatım boyunca hep bir şekilde eski eşyalar, antikalar biriktiren insanlarla karşılaştım..

Bunlardan biri de eşimdi :)

Eşimin klasik otomobillere ciddi bir ilgisi var, hatta 2 adet klasik otomobili de var...derdi koleksiyona yenilerini eklemek ama ben frenliyorum :) Çünkü bakımları gerçekten zor ve külfetli..en önemlisi de ciddi bir zaman gerekiyor uğraşmak için..

Aslında size şikayetçiymişim gibi görünebilirim ama bunlarla uğraşmanın keyifli yanları da var: klasik otomobiller konusunda eşimden o kadar çok şey öğrendim ki, bilhassa bir Ford Mustang gördüğümde hangi yıla ait olduğunu tahmin edebiliyorum!:))

Aynı şey el dokuma halılar için de geçerli: halı koleksiyonu yapmaya başladığımızdan beri -eşimin rehberlik yaptığı yıllardan bu yana hayaliymiş böyle bir koleksiyon- el dokuma halılar hakkında eşimden bir sürü şey öğrendim..hatta hatırlarsanız naçizane 2 bölümlük bir yazı dizisi bile hazırladım:)

Bu muhterem ilk göz ağrımız..hatta kendisi düğün arabamız bile oldu..kısmetse Selim Efe'nin sünnet arabası da olacak:) Kendisi 1966 model bir Ford Mustang.

Bu da ailemizin yeni kızı..1955 model bir Ford Fairlane.
Bize geldiğinde bitap halde sayılırdı, şimdilerde bakımda..

Bitince yaklaşık şöyle birşey olacak...hem restorasyon sırasında orijinal renklerine bürünecek..aynen aşağıdaki gibi..

Yakın bir aile dostumuz var, o da antika eşyalara meraklı..
İşi nedeniyle çok sık yurtdışına gider; en büyük zevki, gittiği yerlerdeki bit pazarlarını, antikacıları dolaşmak..:)
İlerisi için program bile yaptık: ailecek Fransa'ya gidip, bit pazarları ve antikacıları dolaşacağız:)

Fransa demişken, bu ülke bu konuda adeta bir cennet..O kadar bilinçli ve ilgililer ki, antikayla ilgili her sene bienal bile düzenliyorlar..Sonra bilhassa Paris'te, pekçok semtte bit pazarları -bizim semt pazarları gibi düşünün, belli günleri ve saatleri oluyor- var.

Paris'te bir antika dükkanı..
İsmi de anlamlı: Yarın için dün.
Sevimli bir dükkana benziyor:)

Antika ve eski eşya diye bahsetmemin sebebi de, ikisinin birbirinden çok farklı kavramlar olması..
Bir eşyanın antika olabilmesi için yapıldığı yerin ve zamanının bilinmesi gerekiyor..o eşyayı yapan kişinin imzası da olabilir ya da bir döneme ait olabilir, ünlü bir kişiye ait olabilir...antika olup olmadığı müzelerdeki bilirkişiler ya da ekspertizler tarafından belirlenebilir..yani her eski eşya antika değildir.

Bu saati görünce evimizin eski sahibesi Wesna aklıma geldi..Onun da hatırı sayılır bir saat ve el dokuma halı koleksiyonu vardı. Sırf bu yüzden kadına karşı olan sempatim 2 katına çıkmıştı:)

Evimin tamamının Topkapı Sarayı kıvamında olmasını tabii ki istemem ama antikalar, eski eşyalar geçmişle olan en güçlü bağlardan biridir...ben de dozunda olmak koşuluyla, evimde böyle parçalar görmekten hoşlanıyorum.

Antika mobilyalara ilginiz varsa, nihayet bizim de artık Türkçe bir yayınımız var! (geç bile kalındı:/)
Pekçok döneme ait mobilya örneklerini bu kitapta bulabilirsiniz.

Sevgiler..