Mutluluk

2 gündür yazamıyorum.

Dün biriciğim Selim Efe'nin doğumgünüydü.

Hazırlık telaşından buralara gelmeye fırsatım olmadı..

Hazırlık demişken..

Bunca yıllık -abartmayı pek severiz, sadece 3 yıllık halbuki:/- anneyim, hala poğaça yapmayı bilmediğimi farkettim:/

En kısa zamanda poğaça yapmayı öğreneceğim, tam anlamıyla tutturmayı becerdiğimde tabii ki tarif gelecek:)

Ha benim debelendiğim anlarda, bu satırları okuyan bir "poğaça kraliçesi" varsa aramızda, lütfen öne çıksın, tarifleri alalım:)

Dün çocukluk arkadaşım da geldi.

Bu aralar benden mutlusu yok.

Buraya yazamadığım için kısmen huzursuz ama diğer yandan da fena mutluyum, insanların kilometrelerce uzaklıktan sırf sizinle sohbet etmek, anılar biriktirmek için yol yapması çok keyifli..

Tabii sadece anılar birikmiyor, kilolar da birikiyor:))

Bu masadakiler sadece başlangıç, sonrası artçı deprem gibi:/

Önümüzdeki günlerde disiplin dolu bir süreç beni bekliyor..

Zaten epeydir spora gidemiyor olmanın verdiği vicdan azabıyla kıvranmaktayım, bu da ayrı bir mesele..geçenlerde keyifle okuduğum blog Sade ve Derin'de bu spor konusunu çok güzel irdelemiş. Yeniden spor salonuna döndüğümde ben de sizlere özendirici bir yazı yazma derdindeyim, maksat spor yapmayan, tv, bilgisayar başından kalkamayan bünyelerin içi bir hoş olsun, canı çeksin:)

Çok daldan dala atladım, pardon!

Herşey çok hareketli, çok hızlı akıyor bu ara, hepsini bir çırpıda anlatmak zor olabiliyor..

Sadece şu sıralar çok ara verdim, hergün buralara uğrayıp, yazı var mı diye göz atan okurlara açıklama yapmak istedim..

Eh, ben kaçar..

En kısa zamanda yeni yazılarla beraberiz!

Selim Efe'nin Pepee pastası karşısındaki keyfi ve şu aralar dinlemekten en keyif aldığımız Dvorak bestesi ile veda edeyim..

Sevgiler