Saygı

Gabrielle adında bir arkadaşım var.

Geçenlerde Facebook sayfasında şöyle birşey paylaşmış:

Yazıda diyor ki:

"Güzel bir gün geçirmek için 10 gerçek"

1. Sevdiğiniz bir kıyafeti giyin.

2. Sokaktaki insanlara gülümseyin

3. Biraz yavaşlayın

4. "Teşekkür ederim" deyin

5. İltifatta bulunun.

6. Neşeli bir şarkı dinleyin

7. Gözlemleyin ve dinleyin.

8. Bir iyilikte bulunun

9. Gülün

10. İnsanlara güzel bir gün geçirmesini dileyin.

Bu yazıyı gülümseyerek okuyup geçtim, çok önemsemedim.

Akşamına başıma bir olay geldi:

Oğlumla sahile inip yürüyüş yapmak istedik. 

Karşıdan karşıya geçmek istiyoruz ama kimse bize yol vermiyor.

Sonunda ortalık biraz sakinleşince ilk yarıyı geçtim. 

Tam ikinci yarıyı geçiyordum ki, karşıdan gelen araç iyice hızlandı. Sonra da durup bana selektör yapmaya ve bağırmaya başladı.

Ben de arabanın önünden kıpırdamayıp kaportasına hızla vurdum ve bağırmaya -azıcık küfürle:/-başladım...acaba hanımefendi bu trafiğin "yayalar için" yaratıldığını unutmuş muydu? Ben böyle söyleyince, kadın bir anda sustu.

Evet, arabadaki bir kadındı.

Ben sağ salim yürüyüş yoluna geçtim.

Yürürken düşünmeden edemedim: bu kadın hiç anne olmuş muydu? acaba hayatında hiç bir bebekle sokağa çıkmış mıydı? Bilemedim.

Bilemedim, çünkü trafikte öyle kadınlar var ki, hepsi anne, aynı badireleri atlatmışlar ama nedense o günlerini hemen unutmuşlar..

Artık olaya bu açıdan bakıyor olmama bile gülüyorum, zira zaten kadın/erkek/anne ne farkeder? Sonuçta bu trafik yaya için..ne zaman trafikte birbirimize saygılı, kurallara uyan bir toplum olacağız?

Biz önce trafik ve benzeri toplum kurallarını iyice öğrenip bir hazmedelim, sonra Fransızlar'ın yukarıdaki listesinden feyz alıp birbirimize teşekkür etmeyi, kibar davranmayı, iltifat etmeyi öğreniriz...ayyyy, bir an pek ütopik geldi kulağıma..

Siz ne dersiniz?